ภาวะโลกร้อนในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทำให้ปลาเขตร้อนสองตัวขยายขอบเขตได้
ปลาเขตร้อนที่โลภกำลังทำงานร่วมกัน เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เพื่อขจัดพื้นทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของป่าสาหร่าย เมื่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศทำให้แอ่งทะเลร้อนขึ้น แรบบิทฟิช 2 สายพันธุ์ได้รุกรานน่านน้ำที่มีอุณหภูมิปานกลางเพื่อกัดกินสาหร่ายทั้งที่โตเต็มวัยและตัวอ่อนวัย ทำลายประชากรรายงาน การศึกษาวันที่ 23 กันยายนในวารสารนิเวศวิทยา
Adriana Vergés ผู้เขียนนำนักนิเวศวิทยาทางทะเลแห่งมหาวิทยาลัยนิวเซาธ์เวลส์ในซิดนีย์กล่าวว่า “เป็นเรื่องน่าขนลุกจริงๆ ที่จะดำน้ำในพื้นที่เหล่านี้ซึ่งมีปลาแรบบิทอยู่มาก เพราะทะเลมีไม่มากนัก “พวกมันสามารถกินหญ้ามากเกินไปได้อย่างสมบูรณ์ สิ่งที่พวกเขาทำเมื่อไปถึงพื้นที่ใหม่เหล่านี้มีผลกระทบต่อชุมชนทั้งหมดอย่างต่อเนื่อง”
นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ Vergés กล่าวถึงสิ่งที่อาจเป็นผลที่ตามมาของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่น่าเป็นห่วงที่สุด นั่นคือ การเปลี่ยนแปลงวิธีที่สปีชีส์มีปฏิสัมพันธ์กัน ซึ่งสามารถทำลายความสมบูรณ์ของที่อยู่อาศัย เช่น ป่าสาหร่าย
ป่าสาหร่ายในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเป็นแบบหมอบซึ่งมักมีความสูงไม่เกิน 20 เซนติเมตร ทว่าพวกเขามีความสำคัญต่อระบบนิเวศทางทะเลพอๆ กับต้นไม้ที่มีต่อป่าบนบก ปลาและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังใช้สาหร่ายเป็นอาหาร ที่พักพิง และเรือนเพาะชำสำหรับลูกของพวกมัน
Rabbitfish เดิมทีได้เข้าสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจากทะเลแดงผ่านคลองสุเอซ สายพันธุ์หนึ่งที่เรียกว่ากระดูกสันหลังส่วนหินอ่อน ( Siganus rivulatus ) ถูกพบครั้งแรกในปี 1927; กระดูกสันหลังที่มืดครึ้ม ( Siganus luridus ) ปรากฏขึ้นในปี 1956 อย่างไรก็ตาม เฉพาะตอนนี้เมื่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศทำให้ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอุ่นขึ้น ปลาได้ขยายขอบเขตของมันไปสู่น่านน้ำเขตอบอุ่นที่ป่าสาหร่ายเติบโต
เพื่อตรวจสอบว่าปลาแรบบิทมีผลกระทบต่อป่าสาหร่ายและผู้อยู่อาศัยอย่างไร
Vergés และเพื่อนร่วมงานของเธอได้สำรวจน่านน้ำตามแนวชายฝั่งยาว 1,000 กิโลเมตรตามแนวชายฝั่งตุรกีและกรีซ พวกเขาวัดอุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่ 54 สถานีและนับจำนวนสาหร่าย ปลา และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่พบระหว่างการดำน้ำ
ตามที่คาดไว้ น้ำที่อุ่นกว่ามีแนวโน้มที่จะถูกปลากระต่ายบุกเข้ามา ในพื้นที่เหล่านี้ สาหร่ายมีอยู่ประมาณหนึ่งในสามของพื้นที่ที่ไม่มีปลากระต่าย นอกจากนี้ยังมีอีก 60 เปอร์เซ็นต์ของสายพันธุ์ต่างๆ และนักวิจัยประเมินว่าพื้นที่แรบบิทฟิชมีมวลชีวภาพโดยรวมเพียง 40 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด
หากไม่มีสาหร่าย หลายชนิดที่พึ่งพาพวกมันก็หายไปเช่นกัน Vergésกล่าวว่า “ถ้าคุณมองใกล้ ๆ ว่ามีหอยทากตัวเล็ก ๆ ซึ่งกำลังเกิดขึ้นในระดับจุลภาค” “ขาดปลาขนาดใหญ่หรือฟองน้ำ”
นอกจากนี้ เพื่อให้เข้าใจพฤติกรรมการกินของผู้บุกรุก ทีมงานได้บันทึกวิดีโอสาหร่ายในบริเวณที่มีและไม่มีปลากระต่าย โดยสังเกตปลาที่เข้ามาหาอาหาร
Vergésและเพื่อนร่วมงานของเธอพบว่ากระต่ายไม่ได้กินมากกว่าพันธุ์พื้นเมือง ในทางกลับกัน ปลากระต่ายสายพันธุ์หนึ่งมุ่งเป้าไปที่สาหร่ายที่โตเต็มวัย ในขณะที่อีกสายพันธุ์หนึ่งกินหญ้าบนร่างของตัวอ่อนที่เกาะติดกับพื้นหิน ในขณะเดียวกันปลาพื้นเมืองกินเฉพาะสาหร่ายที่โตแล้วเท่านั้น นักวิจัยสรุปผลรวมของการกำจัดสาหร่ายอายุน้อยและอายุมากทำให้ปลากระต่ายสามารถออกจากพื้นทะเลที่แห้งแล้งได้
Vergésและทีมของเธอ “ได้ดูว่าสัตว์เหล่านี้ทำงานอย่างไรในระบบ” Amanda Bates นักนิเวศวิทยาทางทะเลแห่งมหาวิทยาลัย Southampton ในอังกฤษกล่าว “เธอไม่ได้คาดเดาว่าปลาต่าง ๆ เหล่านี้มีอิทธิพลต่อระบบอย่างไร เธอรู้เพราะเธอไปใต้น้ำ เธอเฝ้าดูพวกมัน”
เบตส์คาดการณ์ว่า “ผู้คนจะรับเรื่องนี้และแม้แต่ลอกเลียนแบบงานวิจัยนี้ในการศึกษาอื่นๆ”
สายพันธุ์ที่รุกรานเช่นปลากระต่ายจะขยายช่วงต่อไปหากผู้คนไม่ควบคุมการปล่อยก๊าซคาร์บอนVergésกล่าว แต่ในระหว่างนี้ ผู้คนสามารถพยายามลดผลกระทบของปลาโดยถามคำถามเช่น “มันมีคุณค่าต่อมนุษย์หรือไม่ที่เราอาจหาประโยชน์ได้” เบตส์พูด “เรากินได้ไหม? เราสามารถพัฒนาประมงสำหรับสายพันธุ์นี้ได้หรือไม่”
ปลากระต่ายกินได้ Fiona Tomas ผู้เขียนร่วมของการศึกษาใหม่และนักนิเวศวิทยาทางทะเล Universidad de las Islas Baleares ในสเปนกล่าว ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่มีการจับปลามากเกินไป ปลากระต่ายยังเป็นตัวแทนของโอกาสทางเศรษฐกิจอีกด้วย “ในพื้นที่อย่างตุรกี พวกเขากำลังกลายเป็นหนึ่งในแหล่งประมงหลัก” เธอกล่าว เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
